به نقل از «ایران اکونومیست»

واکاوی جنبش دانشجویی دهه ۱۹۶۰ در قلم یک نویسنده

تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۰۹۹۰۸

تا سال ۱۹۶۰ به جوانان توجه چندانی نمی‌شد اما در دهه ۱۹۶۰ اوضاع به یکباره تغییر کرد و چاشنی انفجاری آن دانشجویان بودند. در کتاب «جنبش دانشجویی دهه ۱۹۶۰» به تحولات این حوزه و تاثیر رویدادهای دیگر جهانی بر این روند پرداخته شده‌است.

به گزارش خبرنگار کتاب ایران اکونومیست، در مجموعه‌ کتاب‌های چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان رویدادهای تاریخی دنیا از قرن بیستم به بعد با ارائه تحلیل و از دیدگاه‌های مختلف بررسی می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در کتاب جنبش دانشجویی دهه ۱۹۶۰، به شکل‌گیری و چرایی تاسیس جنبش‌های اعتراضی دانشجویان جهان در دهه ۱۹۶۰ پرداخته شده‌است.

در تاریخ هر ملت رویدادهای سرنوشت‌سازی وجود دارد که برای آن ملت در حکم نقطه عطف است و تاثیری فراتر از مرزهای آن دارد. این رویدادها – که دربرگیرنده طیف کاملی از خصایص بشری است، از جمله خشونت، طمع و جهالت و همچنین رشادت، دلاوری و قدرت- تقریبا همیشه پیچیده‌است و جنبه‌های مختلفی دارد. دانشجوی تاریخ با مسائل چالش برانگیز بسیاری مواجه است، با رویدادهایی مانند جنگ، جنبش‌های اجتماعی و بلایای زیست محیطی که دنیا را دگرگون می‌کند. اما درک این رخدادهای مهم تاریخی در صورتی بهتر می‌شوند که از منظرهای گوناگون بررسی شوند.

در سال ۱۹۶۰ به جوانان توجه چندانی نمی‌شد اما در دهه ۱۹۶۰ اوضاع به یکباره تغییر کرد و چاشنی انفجاری آن دانشجویان بودند. البته همه دانشجویان در این جنبش فعال نبودند. بسیاری از آن‌ها گاهی نقش هوادار را بازی می‌کردند و به ندرت فعالیت جدی داشتند. و اغلب دانشجویان در بند مشکلات دیگر و از جمله مسائل تحصیلی بودند.

اما آنچه این دهه را به دورانی استثنایی تبدیل کرد، بلوغ فکری گروهی از دانشجویان بود که رهبری جنبش را در دست داشتند. این شور و نیروی جوانی نبود که جوانان دهه ۱۹۶۰ را پیش راند، بلکه آمیزه‌ای از شعور و اخلاقیات بود که مسائل اساسی جامعه و حکومت را هدف گرفته بود.

درگیری آمریکا در جنگ ویتنام باعث تشدید فعالیت‌های دانشجویان شد. در دهه ۱۹۶۰ روسای جمهور امریکا یکی پس از دیگری سربازان بیشتری به ویتنام اعزام کردند. این بدان معنا بود که تعداد بیشتری از جوانان امریکایی باید در قالب نیروی مسلح به جنگ اعزام می‌شدند، جنگی که پیروزی در آن با وجود برتری فناوری امریکا دشوار می‌نمود.

قسمتی از متن کتاب

روز ششم ماه مه، که به عنوان روز برگزاری جلسه تنبیهی تعیین شده بود، هزاران دانشجو در اعتراض به خشونت نیروهای پلیس در روز چهارم ماه مه و اشغال دانشگاه سوربن در بلوار سن میشل جمع شدند و تظاهراتی برپا کردند. علی‌رغم حمایت گسترده مردم پاریس (با گذشت زمان تعداد افراد بیشتری به صف تظاهرکندگان پیوستند) هنگامی که جمعیت به نزدیکی دانشگاه سوربن رسید، نیروهای پلیس بی‌رحمانه به مردم حمله کردند.

این بار دانشجویان نگریختند و هنگامی که پلیس از گاز اشک‌آور استفاده کرد، تظاهرکنندگان با دستمال‌های مرطوب صورتشان را پوشاندند و در ستون‌های طولانی پشت هم قرار گرفتند و آجر و سنگ‌هایی را که از جدول‌های کنار خیابان کنده بودند دست به دست به افرادی که در صفوف جلو و مقابل افراد پلیس ایستاده بودند می‌رساندند. دانشجویان بیش از هفت ساعت به حملاتشان ادامه دادند.

سرانجام وقتی تعداد نیروهای پلیس بیشتر شد، موفق شدند تظاهرکنندگان را عقب برانند. تمام منطقه به صحنه تعقیب و گریز شورشیان و نیروهای پلیس تبدیل شده‌بود، پلیس به همه کسانی که آنجا بودند اعم از دانشجویان، تماشاچیان، ساکنان منطقه و حتی کارکنان خدمات اضطراری پزشکی حمله می‌کرد. زد و خورد بین گروه‌هایی از دانشجویان و نیروهای پلیس تا پاسی از شب ادامه داشت... دانشجویان با اتکا بر راهکارهای پارتیزانی – زیرا بسیاری از آن‌ها بلانکیست بودند- در ساحل چپ مبارزاتشان را آغاز کردند.

کتاب جنبش دانشجویی دهه ۱۹۶۰ نوشته الکساندر کرودن و ترجمه فاطمه شاداب در ۱۵۲ صفحه،‌ شمارگان ۱۱۰۰ نسخه، در قطع وزیری توسط انتشارات ققنوس منتشر شد. این اثر سومین کتاب از مجموعه چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان است.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: ویتنام ، انتشارات ققنوس

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ویتنام انتشارات ققنوس نیروهای پلیس دهه ۱۹۶۰

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۰۹۹۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجدان بیدار در جامعه بیمار

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه هم میهن، لذا دانشجویان به علل گوناگون وارد عرصه می‌شوند تا وضعیت را اصلاح کنند، چون آنان خارج از ساخت رسمی و نهادهای مستقر هستند و منافع خاص هم ندارند و تعلق خاطر آنان به حقیقت بیش از دیگران است.

بر این اساس، جنبش‌های دانشجویی در یک کلام وجدان بیدار جامعه‌ای هستند که وجدان نهادهای رسمی آن به خواب رفته‌ است. به همین علت است که پس از جوش‌وخروش کافی و هنگامی که دیگران را هم بیدار، و دستاورد ملموسی برای جامعه کسب کردند؛ به انجام وظیفه اصلی خود که تحصیل و پژوهش است، می‌پردازند.

این مهمترین کارویژه جنبش دانشجویی است که جامعه را با تحولات ضروری آن همسو کنند. چنین وضعیتی در جهان مسبوق به سابقه است. پیشتر در جریان جنبش دانشجویی ۱۹۶۸ فرانسه و نیز اعتراضات در آمریکا علیه جنگ ویتنام در همان سال که آن نبرد فرسایشی را در مسیر حل قرار داد، نمونه‌های برجسته این پدیده هستند.

امروز نیز جامعه آمریکا از حیث سیاسی دچار رخوت و‌ جمود غیرقابل‌باوری شده است. اینکه سرنوشت سیاسی چنین جامعه‌ای متأثر از نتیجه رقابت میان دو پیرمردی باشد که یکی از حیث مشاعر و قدرت دماغی دچار اختلال است و دیگری نیز از حیث دروغگویی و فریبکاری بی‌رقیب باشد و از سوی دیگر، تابویی جهنمی چون اسرائیل را در سیاست ساخته و پرداخته و پرستش کنند؛ موارد بارزی است که از بیماری سیاسی این جامعه خبر می‌دهد.

به‌علاوه، رسانه‌های سنتی این جامعه شامل رادیو و تلویزیون و نیز مطبوعات دچار چنان تصلبی در موضوع اسرائیل شده‌اند که راه را بر تحولات مفید بسته‌اند. خوشبختانه برخلاف گذشته، شبکه‌های اجتماعی و اینترنت امکان محدودسازی رسانه‌ای را بسیار کم کرده‌اند و به همین دلایل است که دانشجویان آمریکایی و غیرآمریکایی در مهمترین دانشگاه‌های آنجا اعتراضات گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند که با همراهی نسبی استادان و دیگر نخبگان جامعه نیز مواجه شده‌اند.

البته، اهداف اعتراضات نیروهای فعال در جنبش اخیر، لزوماً در جزئیات با یکدیگر مشابه نیست؛ زیرا چندین هدف گوناگون آنان را در کنار یکدیگر متحد کرده است. اعتراض به پرداخت کمک به رژیم اسرائیل که وجاهت حقوق بشری هم ندارد، اعتراض به حمایت از جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی، اعتراض به جنگ، اعتراض به الیگارشی حاکم دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، اعتراض به رسانه‌هایی که نسبت به موضوع اسرائیل سوگیری شدیدی دارند و... از جمله مطالبات و موضوعاتی است که می‌توان در میان طیف‌های متنوع و متکثر حاضر در این اعتراضات دانشجویی، آنها را مشاهده کرد.

اما فراتر از این تمایزات و دسته‌بندی‌های درونی، نتیجه اعتراضات در کلیت خود، معطوف به بیدار کردن وجدان‌های به‌خواب‌رفته به‌ویژه در ساختار حکومت است. هر حکومتی به میزانی که به این خواسته‌ تغییرات پاسخ دهد، به‌طور نسبی در مسیر درست قرار خواهد گرفت و به میزانی که خود را از تغییر محروم کند، دچار پسرفت و تصلب خواهد شد. .

متاسفانه این روزها محافل اقتدارگرای داخل کشور به‌جای آنکه از این موارد درس بگیرند و اجازه ندهند که اعتراضات جامعه و دانشجویان عمیق‌تر شود، به شکل غلطی نتیجه می‌گیرند که: «پس ما خوبیم!».

مواجهه نادرست غربی‌ها با دانشجویان و استادان و هنرمندان و نویسندگان خود واجد سویه‌های درس‌آموزی هم هست. آنان در پی پنهان‌کاری نیستند، گزارش‌ها و تصاویر آن اعتراضات و اقدامات پلیس مستقیم مخابره و منتشر می‌شود و طبعاً اگر دادگاهی هم باشد، علنی و با مقررات کامل دادرسی است.

اگر اعتراضات دانشجویی موجود در ایالات متحده ادامه یابد، به‌طور طبیعی بیش از آنکه با سرکوب نهایی و کامل روبه‌رو شود، با درس‌آموزی و موفقیت نسبی مواجه خواهد شد. جامعه سالم و متعارف جامعه‌ای نیست که هیچ اعتراض و یا خشونتی در آن نباشد. جامعه سالم راه‌هایی برای رسیدن به تفاهم و عبور مسالمت‌آمیز از اختلافات را دارد. این کار با ارجاع داوری نهایی به مردم و نیز وجود نهادهای مستقل چون نیروی مسلح و دستگاه قضایی مستقل شدنی خواهد بود و پس از هر اعتراض و حتی درگیری و بازداشت‌هایی، جامعه به وضعیت تعادلی و البته در یک پله بالاتر از گذشته قرار خواهد گرفت.